Pìnsörgels en fioulen

k Las op n webstee mit nijskes over d’wieke woar k woon, t digitoale bokkeblad zeg mor, dat der gain ‘muzikanten’ meer zitten te speulen bie d’ingaang van t winkelsentrum. Dat was veur mie gain nijs, k woon der sikkom boven en k haar al n zetje niks meer heurd. t Is nait veur niks dat ik ‘muzikanten’ tussen aanhoalenstaikens schrief, de mainsten maggen zoch nait zo nuimen.

Zo zat der n moal n accordeonspeuler, dij ik n accordeonsloper von. Hai was echt A-muzikoal. Joa, mit n heufdletter A! Fersounleke deuntjes kon hai nait speulen, mor zien pìnsörgel mishandeln dee e wel òfgemieterd goud. Nou zatten der wel voaker van dij slörms dij bepoald gain John Woodhouse binnen, mor dit was de minste dij k ooit heurd haar.

Om kersttied zat der aine dij aiglieks allenneg mor Jingle Bells speulen kon. Doar tussendeur kreeg hai nog n aander deuntje tot zien pìnsörgel uut, dij k nait zo gaauw thuusbrengen kon (of nuimen ze dat improvizoatse?), mor aal vief menuten was t weer ‘Jingle Bells, Jingle Bells …’ Hai speulde nait ains zo maal, mor n braid repertoire haar e nait.

Der het al es n jonkje stoan mit n vaalse fioule, dij kon wel drij verskes speulen. k Wait nait hou goud of dat e was. Zien instermìnt klonk veuls te lelk, as e talent haar, kwam t der nait uut.

Op n zummerse noamiddag in september zat der ook n moal n fioulspeuler. Dij speulde nog wel oardeg nuver en kon ook wat meer verskes, mor hai von t bie temperturen boven de twinteg groaden neudeg om de Schneewalzer te speulen. t Klonk nait vaals, dus k heb mie der wieder nait aan aargerd. k Von t wel knap dat e sikkom noadloos overgoan kon in Hava Nagila. Dizze fioulist kreeg nog wel es sìnten in de pedde, mor de mainsten zol ik laiver geld geven om der mit uut te schaaien.

Mor huifst gain mislukde stroatmuzikant wezen om irritante meziek op t winkelnde volk lös te loaten. Wat denk je van n ijscoboer mit luudsprekers op zien woagen. n Joar of wat leden ston hier summers ain moal in d’weke n Italioanse ijscoboer op t plaain. Dij mainde dat e wel klanten trekken kon mit n falderie-faldera-deuntje, sekuur as uut n speuldeuze. Noa nog gain uur en vief verkochde ijsco’s was e gelukkeg weer vot. Toun kwam der n moal n wicht aan mit dezulfde ijscokare, dij wel fersounleke meziek haar. t Klonk mie meer Spoansachteg in d’oren as Italioans, mor dat kin aan mie liggen. Ze kon wel meer ijsco’s verkopen in tien menuten as dij vent in n hail uur. Dij ijscoboer komt ook nait meer, hai ging feliet. Hou zel dat toch kommen wezen?

As t echt zo is dat der gain ‘muzikanten’ meer zitten goan, kin ik dat nait slim vinden. De stilte heerst al nait onder mien balkon, mit draaiende auto’s, rabbelnde winkelkarrechies en rerende grommen. Dat is mie nait te veul, mor wel genog. Van mie kin t wel zunder getjoedel van pìnsörgels en gejaauwster van fioulen. Den kom k ook nait meer in de verlaaiden om zulf haarde meziek te draaien. Dat heb k nog nooit doan, want k wil ja gain roezie mit mien noabers. En k haar Rammstein ook nog nait vonden op Spotify.

En as der wel weer stroatmuzikanten kommen, loaten t den goien wezen. n Joar of wat leden wol D66 in Stad veurstellen om audietsies te holden. Dat zel wel verkaizensproat west wezen, k heb ze der nooit weer over heurd. As t nog es vernijs ter sproake komt, ik bin der mit veur.

Loat k der nog wel even bie zeggen dat aal dij vaalsspeulers t beter kinnen as ik. Mor ik ging der ook ja nait zitten …