Ik mok gain vauten

Maus?! – foto: Bert Wijnholds

As tekstredakteur mout je beroupsmoateg n gezonde allergie veur toalfouten hebben. In mien waark veur Kreuze heb k doar veul wille van. Mor ook as k gain schriefwaark noa te kieken en te verbetern heb, kin k de toalnazi in mie mor stoer bedwingen. Smangs kin k mie aargern onder t kovviedrinken.

‘Wilst mie kovvie moaken?’
‘Kin dat in dizze beker?’
‘Dou mor in n mok.’
‘Dizzent?’
‘Dij nait! Dij mag k nait lieden.’
’t Is toch mor n kovviemok?’
‘Kiek es wat derop staait.’
‘Is dat nait goud?’
‘Nee!’

Bie n supermaarkt, ik main C1000, was n moal n spoar-aksie mit Grunneger senseomokken. Ik heb ain zo’n mok, en loat dat nou net de verkeerde wezen. Der staait n ploatje op van boerenkool, woaronder de Grunneger noam geven is, mor nait goud: der staait ‘maus’. Mit A-U?! Wèl het dat bedocht? De bedoulen zel goud west wezen, mor as je de Grunneger schrieftoal onder d’aandacht brengen willen, mag je toch op zien minst even n woordenbouk derbie pakken. Of aine vroagen dij der verstand van het. t Mout dus ‘mous’ wezen, mit O-U.

As je tekstredakteur binnen, is t wel es lasteg om nait altied mit toal bezeg te wezen. In mien waark zel je mie der nait over kloagen heuren, mor doarboeten kin k mie dik aargern as k onneudege toalvauten tegenkom (want ik moak ze ja nait …).