NNOde
Bie t Noord Nederlands Orkest binnen ze laifhebber van Ede Staal. n Joar of wat leden gaven ze al es n veurstellen rond Ede zien laidjes. Doar kregen ze zoveul goie reaksies op, dat ze t nog n moal doun wollen. In t joar van heur 150-joareg bestoan was t zowied: in de vernijde grode zoal van theoater De Oosterpoort brocht Nederlands grootste regionoale symfonieorkest, onder laaiden van dirigent Hans Leenders, heur ode aan de legendoarische zanger. De zang was van hedendoagse grootheden uut de Grunneger meziek, Erwin de Vries en Wia Buze.
In t eerste bedrief zongen baaident nummers uut heur aigen repertoire. Volgens Erwin De Vries was dit nait allenneg n eerbetoon aan Ede, mor ook aan ons Grunneger laand. Hai nam ons mit Op Fietse Deur Grunnen, langs t Winschoterdaip om uut te kommen bie t Widde Hoeske in Lutje Ulsda. Onderwegens zong e ook nog zien laifdeslaid Doe.
Op zo’n Ommelandse raaize deur de pervinzie kin je ook in Wia Buze heur woonstee Termunterziel te lande kommen. t Kon den ook nait aans as dat ze Ik Kom Van Ziel zong. k Haar Wia nooit eerder live optreden zain. Mit heur stem is ze n goie vocalist veur n groot orkest, k vin heur doarin zulfs beter as Erwin de Vries. Heur schierste laid Ik Mag Die Aibels Geern, heur grootste hit De Roos en Mien Meziek waren mit de klassieke arrangementen meschain wel beter as in d’originele uutvoeren.
Noa de pauze, mit kovvie en n plak Grunneger kouke van Knol, kwammen de klassiekers van Ede aan bod.
Erwin de Vries kin as tekstschriever wel es n beetje raauw wezen, mor hai is ook n melancholisch perzoon. Laidjes as Help Me Through The Night, Credo – Mien Bestoan en When The Waves Are Too High kin e den ook goud handegen. Meschain mos e zuk wat inholden, want gewoonlek legt hai zulf veul passie in zien zang. In wat meer jentege laidjes as Geef Mie Dien Blues en Vrouger is meer ruumte veur uutbundeghaid en doar leek hai zoch net even wat beter in thuus te vuilen.
Wia Buze is n wat minder goie entertainer as Erwin de Vries, mor mit heur stem moakt ze dat meer as goud. Ze gaf n staarke invullen aan As Vaaier Woorden, Mien Toentje, t Het Nog Nooit Zo Donker West, t Hogelaand en De Hoaven Van Delfziel.
Op t ènde vörmden De Vries en Buze nog n duo en kregen we nog n moal Vrouger en Mien Toentje te heuren.
Wie Grunnegers schienen wat stoens te wezen, meschain zulfs wat slicht wat emoties aangaait. Mor mit Ede zien teksten, twij van ons beste vocalisten en schiere arrangementen uutvoerd deur n staark orkest, binnen n kombinoatsie dij joe mementen van houndervèl bezörgen kin.
t NNO kin klassieke en populaire meziek goud bie nander brengen. Ze maggen van mie voaker zukse cross-overs mit Grunneger artiesten aangoan. En dat huift nait altied mit laidjes van Ede Staal, doar wordt al voak genog wat mit doan. Dat zee Erwin de Vries ook, mor dat von e gelukkeg gain reden om nait aan dit biezundere optreden mit te waarken.
Dit soort konserten mag k wel lieden en ik kiek al uut noar wat ik veur dit theoaterseizoen nog op t pergram stoan heb.