Ikke, joa?

Ikea. Ikke, joa? Nait recht. k Heb n hekel aan zukse grode winkels as dij van de Zweedse meubelboer. Ik kin der nait best over, as k t pad nait vinden kin en nait wait woar d’uutgang is. En as der teveul te kaizen is, doar wor k ook nait bliede van. Ik kin nait op roakeldais hin goan en reken dat k mie even wat uutzuiken kin.

Nee, ik bin nait zo’n winkelder. Ikea wordt nait riek van zukse klanten as ik, dij ophoalen willen wat ze neudeg binnen en wieder nait d’haile winkel deurstrunen willen. Hou körter dat ik in n winkel blieven kin, hou beter.

Mainsttied staait mie t aanbod van Ikea ook nait aan, mor k heb der toch n moal n boukenkaaste kocht, omreden dat k naargens aans wat vinden kon, dat der n beetje op leek.

In de woonkoamer haar k nog wel n schier stee veur n boukenkaaste. Dij mos vanzulf wel goud lieken bie mien aander meubels. Bie mien kolonioale meubels van Leen Bakker waren twij boukenkaasten te kriegen. Schaande genog waren ze baaident te groot, d’aine was te braid en d’aander te daip. Dat wuir den gain boukenkaaste in mien woonkoamer.

n Aander meugelk stee was in t gaankie tussen de twij sloapkoamers. k Wol doar n kaaste hebben in kaarzenkleur, net as de klaaierkaaste in mien sloapkamer. Dij kon k schaande genog naargens meer vinden. k Haar ze n joar eerder nog bie verschaaiden dou-t-zulf-zoaken stoan zain, mor in tied was de kaarzenkleur bliekboar uut de mode kommen.

Zowoar kon k bie Ikea wat vinden dat mie paasde. De boukenkaaste Billy paast oardeg nuver op t stee woar k hom hebben wol en de kleur middenbroen komt wel oardeg bie kaarzenkleur. Zo op t eerste aangezicht lieken ze sikkom spiergeliek.

Billy is t ainegste Ikea-meubel bie mien in huus en dat blift zo, want de Zweden hebben niks dat in de stiel van mien inrichten paast. En de winkel is mie veuls te groot. As k wat hebben mout, huif k doar nait zuiken goan.

Ikke, joa? Ikke, nee!